U bent?
Mijn naam is Ibe Vanhauwaert. Ik ben directeur van woonzorgcentrum Duneroze uit Wenduine. Ons woonzorgcentrum maakt deel uit van de Anima groep.
Hoe lang bent u al directeur?
Ik ben sinds mei 2020 gestart in de functie van directeur. Hiervoor werkte ik al bij Duneroze maar in de functie van hoofd bewonerszorg.
Waarom werkt u in de ouderenzorg?
Ik heb een boeiende carrière als leerkracht achter de rug. Ik werkte als leerkracht in het tweedekansonderwijs, zoals voor onder andere VDAB opleidingen en onderwijstrajecten voor anderstaligen. Ik heb heel wat leerlingen voorbereid en warm gemaakt voor de arbeidsmarkt en ik wilde op dat moment graag een loopbaanonderbreking doen om weer wat praktische ervaring op te doen. Mijn overstap van het onderwijs naar de ouderenzorg, vloeide voort uit een tijdelijk project, die uiteindelijk mijn nieuwe uitdaging is geworden.
Mijn job inhoud draaide rond kwaliteit van zorg en ik had als ambitie om een andere klemtoon te leggen rond leven, wonen en zorg. Ik keek er enorm naar uit om in de functie van hoofd bewonerszorg het beleid mee te kunnen schrijven en mee vorm te kunnen geven. Ik startte het zorgproject als een tijdelijke loopbaanonderbreking voor een periode van twee jaar, maar uiteindelijk koos ik ervoor om in de ouderenzorg te blijven werken.
Toen de vorige directeur van Duneroze besloot om een andere uitdaging aan te gaan, vroeg ze mij om mee te doen aan de selectieprocedure om haar plaats als directeur in te nemen. Wij hebben samen een mooie overdracht gedaan van Duneroze, een voorziening die goed draaide en die een solide basis had. Ik vind het vandaag nog steeds erg fijn om dat ‘pure’ beleid te kunnen uittekenen voor onze bewoners en onze medewerkers. Ik ben heel blij dat Anima mij hiervoor de kans heeft gegeven.
Hoe lang werkt u al in/voor uw woonzorgvoorziening?
Ik ben in september 2019 gestart als hoofd bewonerszorg.
Omschrijf uw woonzorgvoorziening?
Duneroze heeft een heel mooie en lange geschiedenis. Oorspronkelijk is de zorgvoorziening ontstaan uit een initiatief van de mutualiteit. Duneroze was in de jaren ’80 gekend als hersteloord. Later is er een opsplitsing geweest in type bedden, waardoor ROB en RVT bed types erbij zijn gekomen. Anima heeft in 2018 de zorgactiviteiten overgenomen. Vandaag biedt Duneroze een 200 woongelegenheden aan: waarvan 150 woonzorgbedden (104 RVT en 46 ROB bedden), 40 herstelverblijven en 10 kortverblijven.
Het woonzorgcentrum was vroeger vooral gekend als hersteloord waar bewoners voor een langere periode verbleven (een zestal weken). Vandaag hebben we een snellere turnover van onze herstelverblijven (een drietal weken). Wij liggen in de buurt van verschillende ziekenhuizen met wie wij een goede samenwerking hebben. Veel van onze herstelverblijven zijn voor pneumo- en cardiopatiënten of revalidatie patiënten van ziekenhuizen in de buurt.
Duneroze heeft een zeer mooie locatie: we liggen in het midden van de duinen in een prachtig stukje polderlandschap. Als het mooi weer is, zien we zowel Oostende als Knokke in de verte. Wij zitten op nog geen 150m van Wenduine-dorp en rondom ons is er ook een stukje bos waar wij iedere woensdag gaan wandelen. We hebben ook onlangs een roze Riksja fiets aangekocht om met twee personen een toertje te kunnen doen. Zeker voor minder mobiele mensen is het hier heel aangenaam wonen omdat je via een Riksja fietsuitje zowel de dijk, de stad als het bos kan zien.
Hoe maakt uw woonzorgvoorziening het positieve verschil qua zorg / ondersteuning naar de bewoners toe? Op welke verwezenlijking binnen uw woonzorgvoorziening bent u het meest trots?
Duneroze heeft een hoge zorggraad met 104 hoge zorgprofielen van de 150 woonzorgbedden. Daarbovenop leggen wij onze focus op ‘een warme thuis’ creëren voor onze bewoners. We doen er écht alles aan om een warme en huiselijke sfeer te creëren. De zorg is slechts het kleinste aandeel in de dag. We nemen de tijd voor onze bewoners, we nemen de tijd om een babbeltje te slaan. Als één van onze bewoners word opgenomen in het ziekenhuis, bellen we met die persoon en zeggen we “dat je maar snel weer terug naar huis mag komen’ en daarmee bedoelen wij terug bij ons thuis. Het zit hem in de kleine zaken: wafels bakken op de afdelingen zodat de gangen heerlijk ruiken naar vers gebakken lekkers, kruiden kweken en verzorgen op de afdelingen.
Welke gebeurtenis/ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u blij?
Ik ben zo blij dat we een mooie zomer hebben gehad waarbij we (min of meer) op een normale manier hebben kunnen wonen, leven, samenwerken en zorgdragen. Na de twee zware jaren coronaperiode, merken wij beetje bij beetje dat de sfeer en de uitgelatenheid terugkomt. Familie en vrienden komen weer wat sneller op bezoek, ze gaan weer samen iets eten of drinken op terras.
Grote doelen ogen erg mooi op papier maar verschillende kleine zaken kunnen verwezenlijken in het dagelijkse leven van een bewoner, maakt volgens mij hét verschil. Het zit ‘m in de dagelijkse aangelegenheden. Deze zomer hadden we jobstudenten die de tijd namen om een één-op-één gesprek te voeren met bewoners, die de tijd namen om een extra wandeling te doen. Die extra tijd vrijmaken en die extra handen, dat is waar het om draait. Ik vermelde dat wij 160 plaatsen hebben; om met 160 bewoners te kunnen gaan wandelen en effectief tot aan de zee te gaan, heb je heel wat handen nodig. Dat zijn zaken die los staan van de pure zorgbehoefte, maar die zo belangrijk zijn voor het welzijn en welbevinden van bewoners. Niet alle bewoners hebben verschillende bezoekers per dag. Voor sommigen bewoners zijn wij hun naaste familie en vrienden.
Een ander voorbeeld dat mij ontroerde was een verpleegkundige die haar eigen tomatenplantjes meenam om een bewoner van haar afdeling een plezier te doen. Of een medewerker die bevallen is, die komt enkele weken later haar baby tonen aan de bewoners en de medewerkers. Ik ben ongelofelijk trots op deze ‘kleine’ verwezenlijkingen van mijn medewerkers en vooral omdat het op een heel natuurlijke manier ontstaat. Bij Duneroze willen we verdergaan dan louter samenwerken als collega’s – het is meer dan een werkplek, er is een open cultuur waar iedereen welkom is. Veel van onze bewoners zien ons personeel als familie en vrienden.
Welke gebeurtenis/ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u kwaad of triest?
Waar ik mij ongemakkelijk bij voel, is het beeld dat sommige mensen hebben van een woonzorgcentrum. Toen ik vertelde dat ik mijn werk in het onderwijs ging onderbreken om in de ouderenzorg te gaan werken, werd dat soms met verbazing onthaald. Ik ging (verontschuldig mij voor de straffe uitspraak) “werken in een huis waar mensen komen om te sterven”. Ik wil hier meteen bij zeggen dat dit een volledig foutief beeld is. Een woonzorgcentrum is net het tegenovergestelde. Het is een plaats waar mensen omringd worden, verzorgd worden en waar men eenzaamheid tegengaat. Zorgmedewerkers doen er alles aan om bewoners een zo-zelfstandig-mogelijk leven te laten leiden binnen een veilig kader.
Hoeveel ouderen wonen er niet in een eenzame situatie thuis, zonder bezoek, met slechts één keer hulp per dag. De perceptie dat thuis wonen zoveel beter is, klopt in veel gevallen niet. Mensen met hoge zorgprofielen zouden correcte informatie en een eerlijke perceptie van het woonzorgcentrum moeten krijgen. Mochten mensen een ander beeld hebben van het woonzorgcentrum, zouden die laatste jaren van iemands leven zoveel aangenamer en positiever zijn. Het raakt mij dat mensen vaak niet zien hoe respectvol en zorgzaam woonzorgcentra omgaan met hun bewoners.
Wij moeten veel sneller in contact komen met een woonzorgcentrum. De zorginstelling moet meer integraal deel uitmaken van de gemeenschap en het dagelijks leven. Waarom integreren we geen ‘Kind & Gezin’ afdeling in het gebouw of bouwen we een openbare bibliotheek ernaast? Een woonzorgcentrum zou deel moeten zijn van het dorp waar het zich bevindt. Een zaal nodig voor een vaccinatiecampagne of een scoutsvergadering organiseren? Ja, wij hebben vergaderzalen ter beschikking en wij willen onze buren vertrouwd maken met ons centrum.
Het veranderen van de perceptie van het woonzorgcentrum is een grote uitdaging. Wij zijn geen ‘eilandje’. Nee, wij zijn een huis waar mensen wonen. Net zoals er ouderen wonen in het huis aan de overkant van de straat. Wij zijn één van de huisjes van het dorp. We moeten proberen om de communicatie zo laagdrempelig mogelijk te houden om meer mensen over de vloer te krijgen.
Welk idee zou u willen lanceren ter verbetering van de ouderenzorg?
Ik zou graag willen dat woonzorgcentra een integraal deel uitmaken van het dorp waar ze zich bevinden zoals ik hierboven al aanhaalde.
Een ander voorstel dat ik zou willen lanceren is om op politiek vlak de moed te hebben om dapper te zijn. Het is dringend tijd om neer te pennen welke zaken er goed zijn (wat willen wij behouden) en welke zaken er niet goed zijn (wat willen wij hervormen). Een goede zaak is bijvoorbeeld om ouderen zo lang mogelijk thuis te laten wonen met hulp van thuiszorg. Tegelijkertijd is het belangrijk om in te zien dat als de zorgzwaarte intenser wordt, zorgbehoevende profielen kunnen doorstromen naar woonzorgcentra waar de zorg goed kan worden opgevolgd.
Ik vind het belangrijk om de overheidsstructuren objectief te kunnen evalueren. Indien een beleid niet goed meer werkt, of indien een wet eigenlijk geen duurzame oplossing is voor de Vlaamse ouderenzorg, moeten wij durven zeggen dat we het over een andere boeg moeten gooien.
De toekomst zal kleinschaliger zijn en we zullen de eerstelijnszorg meer moeten uitbouwen. Waarom geen thuiszorg met het personeel van het woonzorgcentrum zodat de eerste contacten al gelegd zijn?
Ik ben heel blij dat het historische verschil in financiering tussen ROB en RVT bedden verdwenen is. Maar het is nog steeds een onvoldoende financiering voor een duurzame oplossing voor de Vlaamse ouderenzorg. Met de huidige financiering, zullen we niet aan de (groeiende) behoeften en verwachtingen van de volgende generatie ouderen kunnen voldoen. Het is heel goed om op politiek vlak de nadruk te leggen op ‘zorg op maat’ en een persoonlijke aanpak, maar momenteel hebben wij er de mankracht niet voor. We lopen vast op vlak van financiering en van beleid. Moet er bijvoorbeeld altijd een verpleegkundige permanentie aanwezig zijn? In sommige gevallen wel, in andere niet.
Noem één regel/richtlijn die u graag zou willen afschaffen?
Ik heb eerder een regel die ik zou willen voorstellen. Ik wens dat alle basiszorg volledig gedekt zou worden door de maatschappij. Zorg zou een basisrecht moeten zijn. Een accommodatie en de zorg zouden als basisbehoefte moeten worden gezien. Ik heb het niet over locatie, niet over grootte of over de uitrusting en extra diensten van het huis (kapper of beauty) maar puur over de zorg. Het betaalbaar houden van zorg is voor mij erg belangrijk.
Wat zou u graag extra willen doen voor uw medewerkers?
Ik heb een voorstel voor de duur van de werkweek van alle zorgmedewerkers. Daarmee bedoel ik dus zowel de zorg- als de verpleegkundigen die de effectieve zorg uitvoeren en die dus het zwaardere fysieke werk doen. Ik zou willen voorstellen om een 30u/week als voltijds te beschouwen i.p.v. een klassieke 38u/week. Het werk is fysiek veel zwaarder. Een werkshift van 6u00 i.p.v. 7u30 zou werkelijk minder belastend zijn en beter te combineren zijn met een gezin en kinderen. Het zou het zorgberoep aantrekkelijker maken op de arbeidsmarkt.
Wij danken de zorgondernemer voor dit interview. Wij vinden het interessant om verhalen en getuigenissen van Vlozo-leden te delen met onze community.
De antwoorden en standpunten van de geïnterviewde zijn persoonlijk. Indien u vragen en/of opmerkingen heeft over dit interview, kan u via info@vlozo.be contact opnemen.
Comments