U bent?
Mijn naam is Jan Van Assche. Ik ben directeur van woonzorgcentrum De Vlietoever te Wintam, een landelijk gehucht van Bornem. Ons huis met 81 bedden maakt deel uit van de kleine en dynamische Cura-Care groep.
Hoe lang bent u al directeur?
Ik ben sinds februari 2016 werkzaam als directeur bij De Vlietoever, een ruime zes jaar dus.
Waarom werkt u in de ouderenzorg?
Tot mijn vijftigste heb ik heel mijn carrière gewijd aan de farmaceutische industrie. Na meer dan 30 jaar een commerciële managementfunctie te hebben uitgeoefend, vond ik de tijd rijp om mijn energie in menselijk kapitaal te steken in plaats van in beurskapitaal. Noem het gerust een beetje herbronning.
Hoe lang werkt u al in/voor uw woonzorgvoorziening?
Ik ben initieel als kinesitherapeut gestart in De Vlietoever. Na anderhalf jaar vroeg de zaakvoerder me om de functie van directeur op te nemen. Je kan je voorstellen dat ik door mijn geringe ervaring in de ouderenzorg veel te leren had. Gelukkig kende ik intussen wel het reilen en zeilen binnen ons huis.
Omschrijf uw woonzorgvoorziening?
De Vlietoever is een klein beetje atypisch qua infrastructuur. Dit heeft historische redenen doordat het gebouw steeds in fases verder is geëvolueerd. Wanneer je bij ons door de voordeur stapt kom je direct in de leefruimte, het bruisend hart van het woonzorgcentrum. Hier is continu beweging en animo. Bij een eerste bezoek van een nieuwe bewoner wordt dit frequent gemeld als zeer aangenaam. Misschien trekt dit ook een bepaald publiek aan, want bij ons zijn bewoners die gedurende de dag op hun kamer zitten in de minderheid.
Dit alles wordt deels in de hand gewerkt door de waaier aan activiteiten die gekozen worden door de bewoners zelf. De traditionele dans- en bingonamiddagen worden meer en meer vervangen door competitieve spelletjes zoals yahtzee, viking cubb en sjoelen.
Hoe maakt uw woonzorgvoorziening het positieve verschil qua zorg / ondersteuning naar de bewoners toe? Op welke verwezenlijking binnen uw woonzorgvoorziening bent u het meest trots?
Sinds kort kunnen we beschikken over Watcherr. Dit is een revolutionair oproepsysteem dat is geïntegreerd met gegevensinzichten om gezondheidscrises te voorkomen en te detecteren. Enkele kenmerken van de geavanceerde tech-oplossing zijn: valdetectie, locatie bepaling binnen en buiten, hartslagmonitoring, gegevensinzichten zoals eet- en slaappatronen en spraakcommunicatie. Ik ben zeer opgetogen over deze innovatie. Het zorgt er immers voor dat bepaalde zaken efficiënter kunnen worden opgevolgd, waardoor er meer tijd vrijkomt die we ten volle kunnen besteden aan onze bewoners.
Ook het welbevinden van de bewoner zelf wordt natuurlijk niet vergeten: sinds een jaar maken we deel uit van een pilootgroep die het trialoog-concept mee ontwikkelt. Trialoog wil de relatie en het vertrouwen tussen bewoner, familie en woonzorgcentrum verbeteren en tegelijk een manier zijn om het levensgeluk voor onze bewoners en hun familie te vergroten. Dit heeft intern een mooie dynamiek teweeggebracht. De medewerkers -'curieuzeneuzen', die steeds curieus zijn naar wat een bewoner gelukkig maakt, dragen dit project met succes uit. Onze mascotte, afgeleid van het Gentse ‘neuzeke’ doet de rest.
Een kleine anekdote is ook dat we tijdens de corona-periode (april 2020) de eerste waren die in een tuinhuis de zogenaamde babbelbox installeerden. Bewoners en bezoekers konden er elkaar ontmoeten en zien met de nodige voorzorgen. Alleen een wand in plexiglas scheidde de bewoners van hun familie. Véél beter dan een gesprek via Skype!" We haalden hiermee de nationale pers via televisie reportages en kregen bijgevolg veel navolging! Lees meer hierover in het artikel van David Legreve van Het Laatste Nieuws: Bewoners en bezoekers van woonzorgcentrum kunnen elkaar ontmoeten in babbelbox
Welke gebeurtenis/ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u blij?
Ik merk dat stilaan de opleiding van zorgverleners in de goede richting evolueert. De studenten die bij ons stage lopen, zijn niet langer louter en alleen bezig met zorgtaken. Zij durven al eens een kwartiertje bij een bewoner gaan zitten om gewoon een praatje te maken. Ook deelnemen aan animatie en activiteiten is hen niet vreemd. Vroeger werd dit bijna beschouwd als ‘niet werken’, terwijl dit zoveel meerwaarde geeft aan onze bewoners. Idealiter zou dit door iedereen binnen een woonzorgcentrum moeten worden gecultiveerd. Helaas wordt dit vaak belemmerd door een gebrek aan personeel. Ik zou aan alle scholen de raad willen geven om hieraan de nodige aandacht te schenken.
Welke gebeurtenis/ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u kwaad of triest?
Ik word niet snel boos of kwaad. Ik zou eerder spreken van ontgoocheling. Het antwoord hierop lees ik in quasi alle voorafgaande interviews met mijn collega’s: steeds vindt de pers het nodig om foute excessen binnen een woonzorgcentrum (die de absolute uitzondering vormen) te verheffen tot norm. En dit terwijl mooie en intens ontroerende gebeurtenissen enkel in de marge worden vermeld. Ook sociale mediaberichten spreiden 'nieuws' dat slechts zijdelings strookt met de werkelijkheid. Ook deze berichten voeden de algemene negatieve perceptie over woonzorgcentra bij de bevolking. Elke directie zal dit ongetwijfeld herkennen. Het is bedroevend hoe machteloos we hiertegen staan. Zolang dit blijft duren zal de perceptie van de man in de straat niet veranderen. Hier is, denk ik, een mooie taak weggelegd voor Vlozo. De frequentie waarmee de sectorfederatie nu de pers bereikt, is in ieder geval hoopgevend voor de toekomst.
Welk idee zou u willen lanceren ter verbetering van de ouderenzorg?
Dagelijks bemerk ik creatieve ideeën in het Vlozo persoverzicht. Het hoeven daarom niet altijd wereldschokkende zaken te zijn. Vooral initiatieven die de bewoners uit de ‘oudjescontext’ halen dragen mijn voorkeur weg. Deze week zag ik nog een geposeerde foto van een dame op leeftijd die haar middenvinger opstak. Schitterend vind ik dat!
Soms moeten we ons echter hoeden om te snel en teveel mee te drijven op nieuwe tendensen. Vandaag is kleinschalig wonen binnen een woonzorgcentrum een must! Alle andere vormen van samenleven zijn plots minderwaardig. Terwijl ik zeker ben dat er binnen onze eigen bewonersgroep mensen zijn die het net appreciëren dat er veel verschillende gesprekspartners in de leefruimte te vinden zijn. Ik vind het positief dat over woonvormen wordt nagedacht. De Koning Boudewijnstichting pleit voor een ruimere waaier aan keuzemogelijkheden zoals collectieve woningen, het liefst centraal gelegen, in de buurt van winkels en andere mogelijkheden. Dat zijn allemaal mooie ideeën. Maar de bewoner centraal stellen is en blijft cruciaal. Het draait niet om moderne tendensen die op dit moment 'in' zijn, het draait om de levenskwaliteit en het geluk van onze bewoners. De ene bewoner wenst kleinschaligheid, de andere bewoner net niet.
Tot slot merk ik ook dat er vaak weinig samenwerking is tussen woonzorgcentra binnen eenzelfde regio. We worden nochtans allemaal geconfronteerd met dezelfde bezorgdheden. Ik zou een grote voorstander zijn van intervisie tussen de directeurs van eenzelfde eerste lijn zone. Het zou ons toelaten om onze eigen leefwereld af te toetsen aan die van onze nabije collega’s.
Noem één regel/richtlijn die u graag zou willen afschaffen?
Zoals geweten worden we door de overheid niet aangemoedigd om “O” of “A”-profielen op te nemen in het woonzorgcentrum. Soms vind ik dat jammer, ook al ben ik me bewust van de kost van een opname voor onze maatschappij. Een kwaal van de tijd is echter de vereenzaming. We hebben bewoners die helemaal opnieuw openbloeien door hun verblijf bij ons. Deze bewoners geven niet zelden mee vorm aan onze instelling, omdat ze allerlei ideetjes spuien, taakjes ter harte nemen of gesprekpartners zijn voor andere bewoners. Vaak geven ze de broodnodige schwung aan het huis. Dit zou niet mogen miskend worden door onze overheid.
Wat zou u graag extra willen doen voor uw medewerkers?
Alles wat we zouden kunnen doen is nog te weinig. Je kan ze duizendmaal bedanken, maar daarmee los je hun dagelijkse problemen niet op. Namelijk dat ze ongelooflijk flexibel moeten zijn, steeds oplossingen voor de opvang van hun kroost moeten bedenken, in de weekends paraat staan, fysiek en mentaal zware arbeid verrichten… en dit voor een loon dat eigenlijk nog niet volstaat. Ik ben elke dag dankbaar dat ze zo bevlogen zijn en steeds onbaatzuchtig ten dienste staan van onze kwetsbare bewoners. Toch neemt dit niet weg dat we in oktober weer een fantastisch personeels-event met optredens en DJ’s zullen beleven! Bedankt aan mijn fantastisch team!
Wij danken de zorgondernemer voor dit interview. Wij vinden het interessant om verhalen en getuigenissen van Vlozo-leden te delen met onze community.
De antwoorden en standpunten van de geïnterviewde zijn persoonlijk. Indien u vragen en/of opmerkingen heeft over dit interview, kan u via info@vlozo.be contact opnemen.
ความคิดเห็น