U bent?
Mijn naam is Atke Hollebeke. Ik ben directeur van het woonzorgcentrum Panhuys Park uit Destelbergen. Ons huis maakt deel uit van de Orpea woonzorggroep.
Hoe lang bent u al directeur?
Ik ben sinds 2019 in de functie van directeur, waarvan in Panhuys Park sinds juni 2021.
Waarom werkt u in de ouderenzorg?
Het was voor mij van jong af aan duidelijk dat ik zou terechtkomen in de ‘sociale sector’. Sinds 2017 werk ik in de ouderenzorg en was het voor mij echt thuiskomen. Weten dat je elke dag samen met je team, eraan werkt om een thuis te creëren voor je residenten, is voor mij zeer waardevol.
Hoe lang werkt u al in/voor uw woonzorgvoorziening?
Ik ben gestart met werken in Panhuys Park in de maand juni van 2021.
Omschrijf uw woonzorgvoorziening?
Panhuys Park bestaat volgend jaar 12 jaar, en is inmiddels een gevestigde waarde binnen Destelbergen. Ons huis is slechts op tien minuutjes van Gent en ligt in het midden van een groene buurt. Wij beschikken over 98 kamers (waaronder 12 tweepersoonskamers en 2 suites). Daarnaast bevat de site ook nog 32 assistentiewoningen.
Het animatie-aanbod is vrij uitgebreid. Zowel in de voormiddag als namiddag kunnen residenten deelnemen aan activiteiten. Deze zijn zeer gevarieerd in aanbod. Naast een aantal vast terugkerende items (denk maar aan een bingo of gymnastiek) is er ook zeker ruimte voor een optreden, bezoek van alpaca’s of andere beestjes, samen fietsen door de buurt op een duofiets,…
Wij hebben verschillende voorzieningen, Balneotherapie, kine, ontspanningshoeken, een snoezelruimte om de zintuigen te prikkelen met texturen, stoffen, kleuren, geuren en geluiden. Diverse studies hebben de therapeutische effecten van het 'snoezelen' op het gedrag bewezen. Het zou ook de kwaliteit van de relatie verzorger-patiënt ten goede komen doordat het de non-verbale communicatie stimuleert. Om het verblijf nog aangenamer te maken, heeft woonzorgcentrum Panhuys Park ook een kapsalon, en een pedicure en manicure dienst.
Hoe maakt uw woonzorgvoorziening het positieve verschil qua zorg / ondersteuning naar de bewoners toe?
We streven ernaar laagdrempelig te werken. De deuren van de leidinggevenden staan open en iedereen is altijd welkom. We staan ook gekend voor ons ruime animatieaanbod en willen hier ook verder in blijven uitbouwen. De voorbije twee jaar hebben veel samenwerkingen met externen op een laag pitje gestaan, maar hier zijn we terug volop leven in aan het blazen.
Het maakt me altijd trots als directie als ik zie hoe bepaalde residenten terug kunnen openbloeien. We stimuleren zoveel mogelijk ook sociale interacties met elkaar en het is dan ook altijd heel fijn als nieuwe contacten gelegd worden, vriendschappen opgebouwd worden of hoe daar soms nieuw leven in geblazen wordt. Soms komen nieuwe residenten in onze site bewoners tegen met wie ze samen op school gezeten hebben, of vroeger in dezelfde straat hebben gewoond. Dat maakt het allemaal nog wat knusser en huiselijker.
Welke ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u blij?
Het is niet echt een ontwikkeling maar eerder een levenshouding. Het feit dat er, ondanks het moeilijke huidige klimaat, toch nog steeds mensen zijn die het beste van zichzelf blijven geven. Mensen die niet ontmoedigd geraken en blijven ‘hard werken met een hart’. Deze personen en medewerkers hebben zo een positieve invloed op onze bewoners, op het team, in de zorg,... daar wordt ik diep gelukkig van. Positiviteit werkt ook aanstekelijk en zorgt ervoor dat je de dag doorkomt met een lach.
Welke ontwikkeling binnen de ouderenzorg maakt u kwaad of triest?
Het is jammer om steeds weer opnieuw in het nieuws te moeten zien hoe woonzorgcentra niet naar waarde geschat worden, en hoe de sociale en maatschappelijke meerwaarde van woonzorgcentra wordt overgeslagen. Het is zo moeilijk om geschikt personeel te vinden. Er is een nationaal tekort aan medewerkers in ouderenzorg. En toch blijven de media verder deelnemen aan het verspreiden van een onterecht slecht imago van de woonzorgsector. Het is onmogelijk om hiertegen te (blijven) opboksen en het zorgt ervoor dat alle medewerkers moe zijn. Ze zijn niet meer fier om in een 'woonzorgcentrum' te werken en ze zijn niet meer trots op hun werk omdat ze in de 'ouderenzorg' werken. Terwijl ze hun werk eigenlijk wel graag doen en weten dat ze een verschil maken, maar daar durven ze niet meer voor uitkomen.
Ik word triestig van de zwarte bril waarmee het grote publiek naar ouderenzorg kijkt. Dat terwijl de ouderenzorgsector zeer veel heeft om fier over te zijn. Geen enkel woonzorgcentrum is perfect, verbeterpunten zijn er altijd en we moeten blijven vooruit willen gaan met elke werking. Ik denk dat er niet één bedrijf is (sociaal werkzaam of niet) dat een volledige perfecte werking heeft. Waarom worden wij momenteel zo onder de loep genomen?
Elke dag opnieuw geven al mijn medewerkers (inclusief ikzelf) het beste van zichzelf. Ondanks de vele afwezigen blijven we ons best doen om onze glimlach te behouden, om warmte uit te stralen naar de bewoners en hun families. Het is zo pijnlijk als directie om weer een uitvergroting van een tekortkoming te zien in de media. Ik wil zeker niet zeggen dat we dit achter gesloten deuren moeten houden, maar enig gevoel van vertrouwen zou welkom zijn. De woonzorgsector leeft momenteel in een omgekeerde wereld. Het is niet meer ‘onschuldig tot de schuld bewezen is’, maar er staat boven elke deur in het groot ‘schuldig’ en de zorg moet zijn onschuld maar kunnen bewijzen.
Hierdoor vervallen we opnieuw in meer registreren, meer papierwerk en meer administratieve verplichtingen. Want er zou maar eens een klacht kunnen komen, en via deze bureaucratische manier van werken kunnen wij dan toch maar aantonen dat de klacht onterecht is. Hierdoor zijn we broodnodige tijd aan het wegnemen. Tijd die een zorgkundige kan gebruiken om echt te luisteren naar een resident. Nu moeten onze zorgkundigen kostbare tijd spenderen aan het gedetailleerd intikken van het dossier en welke acties ze allemaal ondernomen heeft tijdens haar shift. Hierdoor beginnen onze medewerkers stil te staan bij elke (kleine) handeling die ze uitvoeren waardoor het ‘werken met een hart’ vervangen wordt door ‘geredeneerd werken’.
Welk idee zou u willen lanceren ter verbetering van de ouderenzorg?
In deze tijden van personeelstekorten zijn er mensen met ervaring in zorg, die graag als zorgkundige aan de slag willen. Wij kunnen deze personen echter niet aanwerven omdat ze niet over de nodige diploma's beschikken. Waarom zou iemand die is afgestudeerd in leefgroepenwerking en die reeds 10 jaar instaat voor de zorg voor volwassen met een verstandelijke beperking, geen correcte zorgen kunnen uitvoeren in een woonzorgcentrum? Omgekeerd gaat dit wel. We verliezen zorgmedewerkers omdat ze het gehad hebben in de ouderenzorg (soms terecht, soms onterecht), maar zij kunnen perfect een stap opzij zetten en hun pijlen elders richten binnen de sociale sector. De poel van zorgkundige profielen is al klein, desalniettemin zitten er zoveel mensen in te vissen.
Het is volgens mij niet voldoende om verkorte leertrajecten op te zetten om mensen te laten herscholen. Niet iedereen wil terug naar de schoolbanken. Er bestaat zoveel zorgopleiding binnen het schoolaanbod, toch richten wij onze pijlen maar op één opleiding. Laat mensen desnoods leren op de werkvloer. Voorzie voldoende opleidingsmodellen in combinatie met betaald werk. Geen betere plaats om het werk te leren dat op de vloer zelf. Ik denk dat er zeker mogelijkheden hierin liggen. Ik denk dat we daar onze oogkleppen moeten afnemen en dan pas gaan we de mensen die momenteel volhouden op de werkvloer hun broodnodige collega’s kunnen aanbieden.
Daarnaast denk ik ook dat we dringend de kwaliteit van de opleiding zelf moeten herbekijken. Als ik hoor van stagiaires hoe ze momenteel opgeleid worden om mensen te verzorgen/te wassen/te voorzien in basisbehoeften, dan zet ik daar soms vraagtekens bij.
Wat zou u graag extra willen doen voor uw medewerkers?
Ik zou graag kunnen beloven aan mijn medewerkers dat de toekomst er beter uit ziet. Dat er hulp onderweg is, dat ze hun batterijen terug kunnen opladen en energie kunnen halen uit hun job. Dit heeft immers een rechtstreeks effect op de kwaliteit van onze dagelijkse zorg voor onze residenten.
Zou dat geen mooi plaatje zijn: gelukkige medewerkers die zorgen voor gelukkige residenten die op hun beurt weer zorgen voor een gelukkig management :-)
Wij danken de zorgondernemer voor dit interview. Wij vinden het interessant om verhalen en getuigenissen van Vlozo-leden te delen met onze community.
De antwoorden en standpunten van de geïnterviewde zijn persoonlijk. Indien u vragen en/of opmerkingen heeft over dit interview, kan u via info@vlozo.be contact opnemen.
Commenti