Minister Gennez: "Assistentiewoningen bieden kansen voor samenwonen met zorg"
- siegfriedjaecques
- Apr 9
- 2 min read
Tijdens een recente commissievergadering in het Vlaams Parlement kwam de mogelijkheid voor oudere koppels om samen te blijven wonen in woonzorgcentra opnieuw onder de aandacht. Vlaams parlementslid Katrien Schryvers (CD&V) uitte haar bezorgdheid over het feit dat nog geen 10% van de woonzorgcentra in Vlaanderen momenteel gebruikmaakt van de mogelijkheid om zelfredzame partners mee op te nemen.
Ze vroeg minister Caroline Gennez hoe dit in de toekomst beter ondersteund kan worden.
Beperkt gebruik, beperkte vraag
Minister Gennez bevestigde dat woonzorgcentra sinds 2017 extra woongelegenheden mogen voorzien voor zelfredzame, niet-zorgbehoevende personen — vaak partners van bewoners. Deze zogenaamde “mantelzorgwoongelegenheden” tellen niet mee in de erkende capaciteit en worden dus “boven de norm” aangeboden. Toch blijkt uit de cijfers dat deze mogelijkheid slechts in beperkte mate wordt benut: 61 woonzorgcentra bieden momenteel plaats aan 284 zelfredzame bewoners.
Volgens de minister heeft dat vooral te maken met de beperkte vraag. “Oudere koppels blijven langer thuis wonen, ook wanneer één van beiden zorg nodig heeft. Thuiszorg en mantelzorg worden steeds meer uitgebouwd en afgestemd op deze realiteit,” aldus Gennez. Ze benadrukte dat het woonzorgmodel steeds meer verschuift naar een aanpak waarin wonen, leven en zorg geïntegreerd zijn, met een sterke nadruk op kleinschalige leefgroepen. Daardoor is ook de nood aan duo-woongelegenheden afgenomen.
Assistentiewoningen als tussenoplossing
De minister erkende het belang van het recht op gezinsleven en gaf aan dat naast mantelzorgwoongelegenheden ook assistentiewoningen een waardevolle piste vormen.
"Zolang mogelijk samen thuis of in een aangepaste woonvorm blijven, is voor veel koppels de wens. Als we erin slagen om intensievere zorg te organiseren in assistentiewoningen, kunnen we ook daar een waardevol alternatief bieden voor de gedwongen scheiding van koppels,” stelde Gennez.
Ze ziet bovendien potentieel in een sterkere functionele verbinding tussen woonzorgcentra en groepen van assistentiewoningen. Dat maakt het mogelijk om de nodige zorg dichterbij te brengen zonder dat koppels uit elkaar gehaald worden.
Geen algemene verplichting, maar maatwerk
Tot slot waarschuwde de minister voor al te algemene verplichtingen. “Het kan niet de bedoeling zijn dat zorgfinanciering gebruikt wordt voor het huisvesten van niet-zorgbehoevenden. Wel willen we voorzieningen de ruimte geven om flexibel in te spelen op individuele situaties,” klonk het. Ook infrastructuur blijft een uitdaging: eenpersoonskamers zijn sinds 2009 de norm en koppels kiezen vandaag vaker voor twee aparte kamers.
Conclusie
Hoewel de regelgeving ruimte biedt om zelfredzame partners op te nemen in woonzorgcentra, blijft het gebruik ervan beperkt.
Vlozo ijvert voor een zorgmodel dat inzet op maatwerk, verbonden blijft met de thuisomgeving en de zorg in assistentiewoningen versterkt. Het recht op gezinsleven verdient blijvende aandacht, maar de invulling ervan moet afgestemd worden op de noden en keuzes van ouderen zelf.
Bronnen:
Commentaires